Blanche Monnier urodziła się 1 marca 1849 roku w Poitiers, w dobrze sytuowanej i szanowanej rodzinie mieszczańskiej. Od młodości zwracała na siebie uwagę urodą, delikatnym wyglądem i ujmującym sposobem bycia. Nic dziwnego, że szybko zaczęła przyciągać zainteresowanie mężczyzn, także z wpływowych środowisk paryskiej elity.
Jej matka, Louise Monnier, była osobą o silnych poglądach i dużych ambicjach społecznych. Uważała, że żadna z propozycji małżeństwa nie jest wystarczająco dobra dla jej córki. Kiedy Blanche zakochała się w starszym od siebie adwokacie, który nie spełniał wygórowanych oczekiwań matki, doszło do dramatycznej decyzji: dziewczyna została siłą zamknięta w jednym z pokoi na poddaszu rodzinnego domu.
Warunki, w jakich przyszło jej spędzić kolejne lata życia, były skrajnie trudne. Pokój był mały, brudny i całkowicie zaciemniony – okna zabito deskami, aby żadne światło nie mogło się przedostać do środka. Blanche była całkowicie odizolowana od świata zewnętrznego. Ograniczono jej kontakt jedynie do matki, brata i nielicznych pracowników domu, którzy mieli zakaz rozmowy z nią.
Przez całe 25 lat Blanche nie opuszczała swojego łóżka. Leżała tam, bez dostępu do podstawowych środków higienicznych. Pokój szybko zamienił się w miejsce skrajnego zaniedbania: brudne pościele, resztki jedzenia, nieusunięte odchody. Stan zdrowia Blanche z roku na rok się pogarszał. Stała się wychudzona, schorowana, a jej stan psychiczny również uległ poważnemu załamaniu.
W tym czasie rodzina starała się ukryć jej los przed znajomymi i dalszą rodziną. Rozpuszczano pogłoski, że Blanche została wysłana do Anglii na studia, a później, że zamieszkała w Szkocji i nie zamierza wracać do Francji.
Prawda wyszła na jaw dopiero 23 marca 1901 roku, gdy paryski prokurator otrzymał anonimowy list donoszący, że w domu rodziny Monnier ukrywana jest kobieta w skrajnie złych warunkach. Policja wszczęła dochodzenie i podczas przeszukania natrafiła na zamknięty pokój.
Odnalezienie Blanche było szokiem nawet dla doświadczonych funkcjonariuszy. Kobieta była skrajnie wychudzona: ważyła zaledwie 25 kilogramów. Leżała naga na przesiąkniętym brudem łóżku, w pomieszczeniu pozbawionym świeżego powietrza i światła. Miała poważne problemy zdrowotne, a jej zdolności komunikacyjne były mocno ograniczone.
Po uratowaniu Blanche została przewieziona do szpitala w Poitiers, gdzie rozpoczęto długotrwałe leczenie. Jej matka została aresztowana, ale zmarła niedługo po zatrzymaniu. Brat Blanche twierdził, że był zmuszony podporządkować się woli matki, choć jego odpowiedzialność budziła kontrowersje.
Blanche Monnier nigdy w pełni nie powróciła do zdrowia. Resztę życia spędziła w szpitalu psychiatrycznym, gdzie zmarła w 1913 roku.
