Zjawisko to udokumentowano w ponad stu przypadkach. W zdecydowanej większości z nich humbaki skutecznie przerywały ataki. Co ciekawe, często chroniły nie swoje młode, lecz zupełnie inne gatunki: foki, lwy morskie, młode wieloryby szare, a nawet ryby, takie jak samogłówy.
Naukowcy nie mają jednoznacznego wyjaśnienia dla tego zachowania. Jedna z teorii zakłada, że może to być efekt instynktu opiekuńczego, który pierwotnie miał chronić potomstwo, a z czasem został uogólniony. Inna hipoteza sugeruje, że humbaki mogą posiadać pewien poziom wrażliwości społecznej i reagują na sygnały stresu innych zwierząt.
W części przypadków humbaki przemieszczały się na duże odległości, by zareagować na polowanie. Po interwencji odpływały bez oznak agresji czy chęci współpracy z innymi gatunkami. Choć intencje tych zwierząt nie są jasne, ich zachowanie pozostaje przedmiotem dalszych badań i może dostarczyć nowych informacji o relacjach międzygatunkowych w środowisku morskim.
