Pomnikowa piękność

@worfik Przeczytałem, z własnej woli, nie tylko Anię, a wszystkie książki z serii. Pozdrawiam z piwnicy!

@wlascicielkota Czytałam w szkole i poza nią wszystko co się dało, ale te romantyczne pitolenia Mickiewicza, Słowackiego, to była droga przez mękę. A "Cierpienia młodego Wertera" to pamiętam, że rzucałam po pokoju bo każda strona była moim cierpieniem.

@ka-zet A i odpowiedź na pytanie jak zachęcić młodych do czytania brzmi: samemu czytając. Dzieciaki naśladują rodziców i jak ich widzą non stop z telefonem w łapie albo pilotem, to nie ma co liczyć że rodzice ich zobaczą z książką.

@ka-zet Niestety to co jest przedstawiane w szkole to jakaś skarlała wersja romantyzmu. Ja z serduszka polecam się zainteresować nurtem zwanym "czarny romantyzm". "Maria" Antoniego Malczewskiego to było dla mnie objawienie po tym bogoojczyźnianym pitoleniu ze szkoły. Ciekawy jest też "Zamek kaniowski" Seweryna Goszczyńskiego, ale to jest już trudniejsze w odbiorze, przynajmniej moim zdaniem. Świetny klimat mają także niektóre ballady Mickiewicza. "Romantyczność" to nuda, ale "Świteź", "Świtezianka", "Rybka" są pryma sort, "Pani Twardowska" ma zabawną puentę, no ewentualnie może być też "To lubię", ale żeby zrozumieć charakter tego utworu, trzeba sobie zdawać sprawę, że to taka szydera z salonowych opowieści o duchach mających straszyć nadobne panienki.

@martin-cieslak Wcześniej czytałem tylko komiksy, bo poznałem je sam od tej dobrej strony. W przeciwieństwie do książek, które jesteśmy zmuszeni czytać już w pierwszej klasie podstawówki a czasem nawet zerówkach. I oczywiście nie są to książki które są interesujące, ciekawe i zajmujące dla dla nas tylko są to książki z klucza, który narzucili jakieś p***by mające na celu najwyraźniej zabić w dzieciakach miłość do książek zanim ta w ogóle jeszcze się narodziła. Nie twierdzę, że lektury szkolne nie interesują zupełnie nikogo, bo to kwestia gustu a gust jest jak dupa i każdy ma własną. Ale trzeba być nadzwyczajnie naiwnym albo mieć w sobie bardzo dużo złej woli aby oczekiwać, że ktokolwiek zacznie czytać książki po tym jak zmusimy go do pochłonięcia jakiejś żałosnej papki, która go zmęczy, wyssie całą energię a po skończeniu zostawi go jedynie z dwoma uczuciami. Poczuciem ulgi, że już koniec tej męczarni. Oraz smutkiem o to, że zmarnowało się tyle czasu, który można było przeznaczyć na COKOLWIEK INNEGO. A do tego te śmieszne opracowania które polegały na tym abyś powiedział co i dlaczego ci się w nich podobało. I NIE! NIE MOGŁEŚ POWIEDZIEĆ, ŻE CI SIĘ NIE PODOBAŁY BO NIE TAKIE BYŁO PYTANIE! SZKOŁA NIE JEST OD TEGO ABY SIĘ ROZWIJAĆ TYLKO ABYŚ ODPOWIEDZIAŁ NA TENDENCYJNE PYTANIE W TAKI SPOSÓB W JAKI PRZEWIDUJE TO ZATWIERDZONY KLUCZ ODPOWIEDZI! A jeśli nie potrafiłeś znaleźć niczego co ci się tam podobało to sprawa prosta - Nie czytałeś i koniec dyskusji. Dlaczego? Ponieważ bo tak. Nie mądrkuj się głupi uczniu, nie miej własnego zdania. Słuchaj, notuj i najlepiej zamknij mordę, bo twój nauczyciel jest tak mądry i wspaniały, że nie potrafi się skupić na swojej lekcji kiedy nie siedzisz wyprostowany i nie notujesz jak maszyna tego co mówi.

@kamilsawicki Kanon lektur szkolnych zawierał (teraz nie wiem, jak jest, więc się odnoszę do znanej mi sytuacji sprzed kilku lat) pozycje świetne, a czasem nawet wybitne, tylko jakoś tak głupio ustawione, że człowiek jeszcze jest za mało dojrzały, żeby je docenić w momencie, gdy musi je czytać.

@carogna Przeczytałem wszystkie. Żadnej nie pamiętam. Nie czuję się wykształcony w ogóle. I żadna z nich mi się nie przydała. Za to dobrze pamiętam fragmenty z rożnych książek, które czytałem dla frajdy, czy nawet całe cytaty.

@carogna te książki miały zachęcić do czytania, które rozwija, oraz pokazać nam jak wyglądało kiedyś życie, jak człowieka może zmienić jedna rzecz, jak on cierpi itd. a To spokojnie można by zrobić puszczając dzieciakom przedstawienie teatralne(u mnie tak zrobiono z Balladyną) albo angażując chętnych do tłumaczenia książki lub odgrywania (nauczycielka zrobiła nam rąk z dziadkami część 3)

@livanir Zachęcać do czytania mogą co najwyżej lektury w początkowych latach podstawówki. Potem, szczególnie w szkole średniej, mają służyć do nauki historii literatury.

@carogna Gówno prawda. To tylko i wyłącznie przekrój najpopularniejszych (lub uznanych za takie przez ministerstwo) dzieł literackich z danej epoki, do tego głównie rodzimych, bo zagranicznych aż tak wiele nie ma. Te książki mają pokazać dziecku jaki był w danym czasie styl pisania, jaką była tematyka poruszana a nie kształcić przez swoją treść.

@wy miałem to samo ale się dopiero na studiach się ocknąłem że może być ciekawa i wciągająca książka

@wy Ja rozumiem, że dziedzictwo, że kultura i wielkość … ale mam wrzenie że większość z tych książek każą nam czytać bo te stare baby (m.im. Ci co układają program nauczania) nie chcą ruszyć dupy i zaznajomić się z czymś co pociągnie młodzież i zamiast tego jadą na materiale wpojonym na studiach 30 lat temu … na maturze zrobiłem temat wpływ wojny na psychikę i oparłem to na wojnie w Wietnamie bo nikt tego nie zna. Dorzuciłem jedną cieniutką książkę nawiązującą do cierpień Polaków i nic o niej nie powiedziałem była tylko w bibliografii - równie dobrze mógłbym nic nie powiedzieć bo pytania były tylko z tematu książki o której nie powiedziałem ani słowa … obecnie czytam dla rozrywki dwie książki miesięcznie do snu na czill.

@wy Mam wrażenie, że niektórzy z ciekawością (i miłością) do książek się niejako rodzą, inni muszą tę miłość odnaleźć. Jako dziecko nauczyłam się jako-tako czytać bardzo wcześnie i w momencie jak tylko posiadłam "tajemną wiedze tych dziwnych szlaczków" byłam nią tak zachłyśnięta, że książki (i w ogóle wszystko, co było w jakiś sposób napisane) wręcz sama wyrywałam z ręki. Zaczęło się typowo od czytania bajek (powolutku, na głos, składając literki) ale sama też szukałam nowych doznań - czytałam choćby podręczniki szkolne starszego brata (szczególnie z historii), słowniki obcojęzyczne, wszystkie Światy Wiedzy, naciągałam matkę w antykwariacie na encyklopedie dla dzieci, w bibliotece szkolnej byłam stałym gościem i pamiętam jak dzisiaj błaganie matki, żeby dała mi jeszcze posiedzieć, bo "jeszcze tylko jeden rozdział" (i tak 3 razy). Wątpię, że "wyniosłam to z domu", bo rodzice raczej nie czytali (ojciec podobno dużo czytał ale w okresie, kiedy sam chodził do szkoły, no i wątpię, że to genetyczne). Tak się zastanawiam z czego to wynika - sądzę, że większość miała jakiekolwiek książki za dziecka, które czytali (albo np. komiksy), jednak nadal niektórym to nie wystarczyło i lektury szkolne były w stanie zabić jakąkolwiek chęć, zanim ta się nawet w pełni rozwinęła/zanim czytający chciał sam z siebie poszukać czegoś nowego w bibliotece.

@dza89 Nie powiedziałbym, że się człowiek rodzi z miłością do książek. Raczej po prostu książki lubi się wtedy kiedy ma się do nich dostęp oraz pozwala się człowiekowi samemu je odkrywać. I to takie, które go faktycznie ciekawią a nie poprzez narzucanie jakichś konkretnych. Co najwyżej można mu je obrzydzić poprzez na przykład zmuszanie go do czytania tych, które kompletnie mu nie leżą. Tak samo jest na przykład z jedzeniem, grami, filmami, czymkolwiek w sumie. Są ludzie, którzy twierdzą, że brzydzi ich szpinak. I oczywiście pewna część po prostu nie trawi szpinaku niezależnie od formy i na to się nic nie poradzi. Ale inna część uważa, że szpinak ich brzydzi gdyż znają go tylko i wyłącznie z jednego przepisu. Wystarczy przyrządzić go trochę inaczej i okazuje się nagle, że w sumie to całkiem im smakuje. Jest to przykład wzięty z mojego życia, całe życie myślałem, że szpinaku nie znoszę, bo znałem tylko jeden sposób na jego przyrządzenie. Ale jak spróbowałem szpinaku, który przyrządziła moja ciotka to od razu poprosiłem ją o przepis i przez długi czas w**********m głównie to nieszczęsne zielsko, przyrządzone właśnie w ten sposób i uzupełniane jakimiś dodatkami bo tak mi zasmakował. Robiłem to tak długo aż mi się trochę nie znudziło, ale od tamtego czasu już nie unikam szpinaku jak ognia i chętnie próbuję go w każdej formie jakiej tylko mogę. xD I tak samo będzie z książkami. Jeśli kogoś interesuje Sci-fi to trzeba pozwolić mu na czytanie książek o tej tematyce. Najgorszym co można zrobić to powiedzieć mu, że jest debilem skoro go takie bzdury interesują i kazać mu przeczytać coś co nam się podobało, "bo lepsze" ale kompletnie nie leży w jego zainteresowaniach. Taki człowiek co najwyżej pomyśli sobie, że może książki po prostu nie są dla niego i odpuści całkiem.

@dza89 Ja być może w szkole popełniłem ten błąd, że lektury traktowałem zadaniow, jako coś, co muszę przeczytać i zaliczyć z tego kartkówkę i napisać wypracowanie na temat związany z daną książką. Nie widziałem w tym żadnej przyjemności, do tego stopnia, że wzbraniałem się od innych, ciekawszych książek. Jedyne co czytałem w szkole oprócz lektur i szkolnych podręczników to komiksy. Tych pochłonąłem naprawdę dużo. Do książek miałem bardzo duże uprzedzenia po kontakcie z lekturami i omawianiem ich na lekcjach. Podobnie miałem z … teatrem. Szkolne wyjście do teatru, przed którym oznajmiono nam, że będziemy musieli napisać z tego wypracowanie, nie miało nic wspólnego z przyjemnością. Jedyne na czym się skupiałem, jako dzieciak, było to, żeby zapamiętać jak najwięcej detali do wypracowania. Być może to była moja wina, bo trakrowałem szkołę bardzo zadaniowo i poważnie : jak było coś do zrobienia na ocenę, to zabawa nie wchodziła w grę. I z tym, aż do końca szkoły średniej, utożsamiałem sobie książki i teatr. Dopiero jak zacząłem robić czytać i chodzić do teatru dla przyjemności, bez garba w postaci napisania rozprawki na temat poruszany w sztuce, jest to przyjemnością, a nie przykrym obowiązkiem. Jestem ciekaw ile osób przez taki a nie inny system edukacji jest przez całe życie na bakier z kulturą i sztuką.

@pzch Oczywiście. Albo pokazać różne książki, różne gatunki. Przeczytałem wszystkie lektury, które były omawiane, a nie pamiętam żadnej książki sf, fantasy czy dobrego kryminału (zbrodnia i kara była blisko).

@wy nie wiem kiedy chodziłeś do szkoły, ale w gimnazjum 10 lat temu mieliśmy w liście lekturę nieobowiązkowych fantasy i czytaliśmy opowiadania w świecie Wiedźmina :D także zależy od nauczycieli

@livanir no nauczyciel decyduje co czytać, ale mi właśnie chodziło o to żeby dać wybór uczniom

@pzch Tylko warto brać pod uwagę, że w starszych klasach podstawówki i szkole średniej nie chodzi w żaden sposób o promowanie czytelnictwa, a o naukę historii literatury. Czytając wiersz Mickiewicza, nikt się nie dowie, jak wyglądała poezja Kochanowskiego, czytając jakiś epos nikt się nie dowie, jak wyglądała pozytywistyczna powieść itd. Także zaproponowany system jest chyba nie do zrealizowania w rzeczywistości. Jeśli przyjmiemy zasadę "z całego kanonu (czyli z całego zakresu czasowego) masz wybrać sobie 5 książek", to uczniowie będą mieli braki, ponieważ jeden przeczyta tylko pozytywistyczne powieści, bo je lubi, a drugi tylko barokowe sonety, bo lubi poezję, i nie będą mieli pojęcia o niczym innym. Jeszcze pół biedy, jakby w obrębie całej klasy został przyswojony cały kanon i można by było rozmawiać o danych utworach korzystając z doświadczeń tych kilku osób, które je znają i mogą przybliżyć innym. Ale to jest marzenie ściętej głowy. Jak przyjmiemy system "musisz wybrać sobie po jednej lekturze z każdej epoki", to nie będzie jak tego omówić na lekcji, bo na zajęcia o poezji barokowej kilku uczniów w klasie przeczyta sonety Sępa-Sarzyńskiego, kilku Sebastiana Grabowieckiego, kilku Jana Andrzeja Morsztyna, ktoś może się nawet dogrzebie do żołnierskich utworów Zbigniewa Morsztyna, a ktoś może wybierze sobie poezję dworską Naborowskiego i które z nich miałby omawiać nauczyciel? Już pomijając fakt, że uczniowie ze względu na zwykłą niewiedzę mogą wybrać akurat taki utwór, który w twórczości danego autora był ewenementem i nie za bardzo odzwierciedlał jego typową tematykę czy sposób wyrazu. I wtedy ktoś poświęci czas na przeczytanie czegoś, czego nawet nie będzie sensu omawiać.

@myszpolska wiem że to byłoby ciężkie do zrobienia a przy obecnym systemie szkolnictwa niemożliwe, tylko że obecnie i tak niewielki procent uczniów w danej klasie czyta wszystko to co powinien, w najlepszym wypadku oglądają i czytają streszczenia. Więc nie mają niepotrzebnej wiedzy w głowie i jednocześnie są zniechęceni do czytania

@myszpolska Rozumiem cię i sposób w jaki to działa. Ale do cholery ciężkiej, jak polonistka każe przeczytać Lalkę w wakacje, bo nie ma opcji według niej żebyśmy się z tym wyrobili w ciągu roku szkolnego to coś tu jest nie halo. Ja dużo czytam, a w liceum byłam w stanie co drugą lekturę, a i to zazwyczaj nie do końca. Moim zdaniem powinni kazać przeczytać kilka rozdziałów i tyle

@ludzki-miod z tym rządem? XD

@ludzki-miod Bo hari potta to czarodzieje i satanisty som

@mungominecraft To w wersji dla prawicy... wersja dla lewicy to: książka promuje uprzedzenia rasowe i transfobię

@zdzichu124 I antysemizm

@ludzki-miod Ja miałam Kamień Filozoficzny jako lekturę w podstawówce, ale to było lata temu. Teraz by to nie przeszło xD.

@ludzki-miod hobbit i fragmenty władcy pierścieni są w ramach programowych ale to kwestia nauczyciela czy podejmie rękawice

@ludzki-miod w moim LO mielismy Hobbita

@rivabear u nas na hobbita nie starczyło czasu :) przypadkiem była to ostatnia lektura przed wakacjami :)

@ludzki-miod powoli jakieś zmiany są. Mój młodszy brat w podstawówce miał "Felix, Net i Nika"- moim i brata zdaniem fajna książka :D ale to się dzieje tak powoli...

@anonimowa-dziewucha Teraz w podstawówce jest trochę lepiej, jest pierwszy tom Narnii, pierwszy tom Baśnioboru, Hobbit i wspomniany przez @livanir Felix, Net i Nika

Również uważam że Ania była spoko. Za to za zrobienie lektury z Nad Niemnem ktoś powinien zostać wykastrowany z kariery i prawa do decydowania o losach ludzi. Osobiście uważam, że nie ma bardziej odklejonych od rzeczywistości (w teorii zdrowych psychicznie) ludzi, niż ci, ustalający kanon lektor. Myślę, że dosłownie przypadkowe zmiany na chybił trafił przyniosły by mniej szkody, niż ich skrajna niekompetencja i niezdolność zrozumienia ludzkiej natury.