Do incydentu doszło w poniedziałek. Gdy Hanson weszła na salę obrad w pełnym zakryciu twarzy, obrady zostały wstrzymane. Senator od lat sprzeciwia się islamskim formom ubioru, a burkę założyła już po raz drugi. Pierwsza taka sytuacja miała miejsce w 2017 roku. Na mediach społecznościowych napisała później: „Jeśli nie chcą, żebym ją nosiła, niech zakażą burki”.
Hanson zdecydowała się na ten gest tuż po tym, jak odmówiono jej możliwości przedstawienia projektu ustawy zakazującej zasłaniania twarzy w przestrzeni publicznej. W internecie tłumaczyła, że jeśli parlament nie chce wprowadzić takiego przepisu, ona sama pokaże „opresyjny i zagrażający bezpieczeństwu strój”, aby – jak stwierdziła – „uzmysłowić wszystkim Australijczykom, z czym mamy do czynienia”.
W rozmowie z telewizją Sky News Australia polityczka zaprzeczała, że drwi z muzułmanów. Podkreślała, że „szanuje ludzi niezależnie od wyznania”, a jej działanie było formą protestu wobec decyzji Senatu.
W wielu krajach zakaz noszenia burki oraz innych zasłon całkowicie zakrywających twarz stał się elementem polityki bezpieczeństwa i debat o integracji społecznej. Takie przepisy obowiązują obecnie w kilku państwach europejskich, a w ostatnich latach dołączyły do nich również kraje spoza Europy.
Francja, która jako jedna z pierwszych wprowadziła zakaz zakrywania twarzy w przestrzeni publicznej, stała się wzorem dla kolejnych państw. Podobne regulacje od lat funkcjonują w Belgii, Austrii, Bułgarii oraz Danii. W Holandii zakaz ma charakter częściowy i obejmuje głównie miejsca publiczne wymagające rozpoznania tożsamości, takie jak szkoły, szpitale czy transport publiczny. Szwajcaria również zakazała zasłaniania twarzy, co było efektem ogólnokrajowego referendum.
Zakazy nie są jednak wyłącznie europejskim zjawiskiem. W 2025 roku nowe przepisy przyjął Kazachstan, wprowadzając zakaz odzieży utrudniającej identyfikację twarzy. Choć w ustawie nie wymieniono konkretnych elementów ubioru, jej interpretacja wskazuje, że dotyczy również burek i nikabów. Również Tadżykistan zdecydował się ograniczyć noszenie zasłon twarzy, uzasadniając to koniecznością ochrony narodowej tożsamości kulturowej.
Państwa wprowadzające takie przepisy uzasadniają je przede wszystkim względami bezpieczeństwa podkreślając, że zakrywanie twarzy utrudnia identyfikację osób w przestrzeni publicznej. W części krajów ważnym argumentem była także chęć wzmocnienia integracji społecznej oraz przeciwdziałanie praktykom, które uznawane są za sprzeczne z lokalnymi wartościami lub zasadami komunikacji społecznej.
