#mem

Najgorzej to jak musisz długo przebywać z ekstrawertykiem. Na początku jest miło i fajnie, on/ona zagaduje, wypytuje o wszystko, odpowiadasz, rozmowa się kręci, potem właściwiwe jakieś wspólne tematy czy cokolwiek co on/ona wymyśli, no hehe spoko no widziałam no też tak uważam. Potem już nie ma o czym gadać ale ekstrawertyk tego nie czuje, on musi gadać, więc zaczyna pierdolić coś od rzeczy typu a bo w tej sałatce to jest słonecznik, nie lubie słonecznika, lubisz słonecznik? I opowiada ci o tym zasranym słoneczniku, potem o tym jak sobie buty kupił ale coś mu z nimi nie pasuje, potem że jego pies ma kuźwa zatwardzenie chyba, potem że w sumie poszedł by na crossfit i generalnie nie ma o czym gadać ale ektrawertyk zawsze jakieś gówno wymyśli żeby cie zagadać, a ty umieraj wewnętrznie nie wiedząc jak te gówna skomentować bo generalnie to zawsze da się tylko "hahaha no spoko no". Więc wtedy u mnie rodzi się plan ucieczki bo czuje jak te cholerne wampiry energetyczne wysysają zemnie chęć do socjalizacji, a łóżko i telewizor nie wymagają potakiwania.